Schilderachtig mooi: de Côte Vermeille in de Pyrénées Orientales
Op enkele kilometers van de Spaanse grens ligt het wonderschone plaatsje Collioure. In het ochtendgloren hullen de eerste zonnestralen het haventje in een prachtige rode gloed en baden de kleurrijke Catalaanse bootjes die vroeger voor de visvangst werden gebruikt in een schitterend licht. Duik je de kleine straatjes in, dan zie je de kleuren van de bootjes terugkomen op de gevels: al dat geel, rood en groen stemt ons helemaal vrolijk. De twee stranden in het plaatsje lonken naar ons, maar we besluiten toch om in een kajak te stappen op het strand van Bernardi voor een tocht naar Cap Béar en de baai van Sainte Catherine. Dat zal ons wakker maken! Het water is nog koud, maar we zitten stevig in onze boot en genieten van de stilte op zee (Externe link) voordat we onze tocht voortzetten in de kleine baai van Paulilles, op het land welteverstaan. Op deze historische plek stond vroeger een dynamietfabriek waar niemand minder dan Alfred Nobel werkte aan het perfectioneren van dynamiet. Tegenwoordig vind je er een bistronomisch restaurant (Externe link) midden in de wijngaard, een volledig toegankelijk strand en een scheepswerf die je kunt bezoeken. We sluiten onze eerste dag af met een bezoek aan het fort van Salses, gebouwd door de Spanjaarden in de 15e eeuw om de grens te verdedigen tegen aanvallen vanuit Frankrijk. Door de combinatie van baksteen en natuursteen heeft deze architectonische parel (Externe link) de tand des tijds bijzonder goed doorstaan!
Meer toeristische tips voor de Pyrénées-Orientales (Externe link)
Een stap terug in de tijd in de Aude
We vervolgen onze tocht langs de kust richting Narbonne. Deze oude Romeinse stad heeft de afgelopen decennia hard gewerkt om al het historische erfgoed voor het voetlicht te brengen en dat zie je! Overal in de stad stuit je buiten op overblijfselen uit het verleden, maar ook ondergronds in een wirwar aan gewelven. De onvoltooide kathedraal Saint-Just-et-Saint-Pasteur die tegen de oude stadsmuren is gebouwd en wiens afmetingen ons doen duizelen, waakt onverstoorbaar over de stad. Een stad die niet alleen mooi is, maar waar ook een hele aangename sfeer hangt die warm en gastvrij aanvoelt, niet in het minst door de opgewekte inwoners en de lokale specialiteiten die we ons goed laten smaken in de overdekte markthallen vlak bij het Canal de la Robine.
Maar hoe fijn de stad ook is, we moeten door: naar het Etang de Bages voor een tochtje met een zeilboot. Er waait altijd wel een stevige bries in deze regio, dus we zullen flink aan de bak moeten! De lokale watersportvereniging organiseert vaker uitstapjes voor personen met een mobiliteitsbeperking en de wens om hun passie te delen is sterker dan de moeite die het ze kost om Pierre in de boot te krijgen. De tramontana, de frisse noordwestelijke bergwind, doet de zeilen opbollen. In hoge snelheid doorklieven we de golven en gaan we fanatiek de strijd aan met de windsurfers. We zetten koers naar het verderop gelegen Gruissan, want dat is de beste plek om van de zonsondergang te genieten. Door het fijne zandstand, de strandhuisjes en het fort is dit een hele charmante badplaats.
In een rechte lijn naar het meer van Thau in de Hérault
Het Canal du Midi is een sterk technisch staaltje van eind 17e eeuw (Externe link) . Dit bijna 250 km lange kanaal vol met sluizen verbindt Toulouse met het Etang de Thau. Aan de rand van Béziers, bieden de 9 sluizen van Fonseranes (met 8 bassins, 9 sluisdeuren en een hoogteverschil van 23 meter) een geweldig schouwspel voor jong en oud vanaf een compleet gerenoveerde locatie die voor iedereen toegankelijk is. Zo'n vijftig kilometer richting het oosten mondt het kanaal uit in het Etang de Thau: en dat is waar we naartoe gaan, voor een kijkje bij de oesterkwekers wiens oesterbanken een groot deel van het meer beslaan. Wist je dat de mediterrane oesters oorspronkelijk uit de Atlantische Oceaan komen? Veel van de families hier werken al decennialang met oesters en vinden het leuk om hun kunde met ons te delen en een inkijkje te geven in hun leven dat volledig in het teken van water en de elementen staat. Of je nu een grote liefhebber bent of ze nog nooit hebt gegeten, dit is je kans om ze proeven!
Zoutpannen en vestingmuren in de Gard
We besluiten onze ontdekkingstocht in Occitanië (Externe link) , midden tussen de zoutpannen van Aigues Mortes. Aan de voet van de vestingmuren die in opdracht van Lodewijk de 9e werden gebouwd, ligt een uitgestrekte zuurstokroze vlakte (Externe link) op onze verbaasde blikken te wachten. De laatste keer dat we zoiets moois zagen, bevonden we ons op een hoogte van 4000 meter in Zuid-Bolivia. Als we hadden geweten dat we dat ook in dit stukje van Frankrijk hadden kunnen vinden ...! Dit bijzondere natuurverschijnsel doet zich maar kort tussen juni en juli voor. Tussen het zoute water lopen onverharde paden waarover je te voet of met de fiets alle kleuren van dichtbij kunt bewonderen. Als je goed om je heen kijkt, kun je ook nog roze flamingo's zien, die zich hier tegoed doen aan de algen waar ze hun roze verenkleed aan te danken hebben.
Deze paar dagen in Occitanië smaakten absoluut naar meer! We kijken er nu al naar uit om ook de rest van deze regio te ontdekken en kennis te maken met andere mensen die hun hart hebben verloren aan deze streek.