De Route Napoléon door de ogen van fotograaf Guillaume Dubois

Na een jaar in ballingschap op het eiland Elba te hebben geleefd, ging Napoleon terug naar Frankrijk. Hij kwam aan land op het strand van Golfe-Juan en had maar één doel voor ogen: zijn plaats op de troon heroveren. Om de troepen van de royalisten te vermijden trok hij via het binnenland over de Alpen. Deze ‘Route Napoléon’ is een aaneenschakeling van mediterrane en bergachtige landschappen, het een nog mooier dan het ander, die de fotograaf Guillaume Dubois heeft vastgelegd.

In april 1814 werd Napoleon naar Elba verbannen, nadat hij als keizer was afgezet. Hij kon maar aan één ding denken: de macht terugkrijgen die aan koning Lodewijk XVIII was toevertrouwd. Op 1 maart 1815 kwam Napoleon aan in Vallauris Golfe-Juan en besloot hij naar Grenoble te gaan via de weg over de Alpen om de troepen van de koning niet tegen het lijf te lopen. Deze zesdaagse tocht van bijna 324 kilometer voerde door de huidige regio’s Rhône-Alpes en Provence-Alpes-Côte-d’Azur. Sinds 1932 is de Route Napoléon de officiële naam van de weg die Napoleon indertijd aflegde. De fotograaf Guillaume Dubois heeft hieronder de mooiste plekken op deze legendarische route geselecteerd en van commentaar voorzien.

Mougins, smalle straatjes en kunstgaleries

Ik hou van dit dorp, want het heeft echt een ziel. Mougins ligt op een heuvel aan het begin van de Route Napoléon, op het stuk van Cannes naar Grasse. Dit typisch Zuid-Franse dorp is geliefd bij de streekbewoners, omdat het de levenskunst van de bevolking aan de Côte d’Azur weerspiegelt. Doordat er een stuk of twintig galeries en schilderateliers gevestigd zijn, staat het ook bekend als kunstenaarsdorp. Het is altijd leuk om door de steegjes te slenteren en de tentoongestelde schilderijen te bewonderen. Verder heeft Mougins een paar uitstekende restaurants. Mijn favoriet is L’Amandier de Mougins (Externe link) , waar een leerling van Paul Bocuse de chef is en zich met hart en ziel aan de mediterrane keuken wijdt.

Grasse, de parfumstad

Deze stad, mijn stad, ligt ongeveer 20 kilometer van Cannes en is de hoofdstad van de parfumindustrie. Dat is er niet alleen te ruiken, maar je kunt hier ook zien hoe parfum wordt gemaakt. Ik heb zelf tien jaar in twee historische parfumhuizen gewerkt. Dankzij de kennis en vaardigheid van de grote parfumeurs is Grasse (Externe link) uitgeroepen tot de wereldhoofdstad van het parfum. Een cultureel erfgoed dat door Unesco is erkend. De weg van Grasse naar Castellane is volgens mij het mooiste deel van de Route Napoléon. Het landschap is werkelijk schitterend. De begroeiing varieert afhankelijk van de hoogte en de ligging (naar de Middellandse Zee of naar het binnenland gericht) en past bij het gesteente dat steeds nadrukkelijker aanwezig is. De bewoonde wereld lijkt ver weg. De paar groepjes huizen langs de weg zijn een mengeling van allerlei stijlen en tijdperken. Onderweg kan je af en toe een glimp van de zee opvangen, totdat hij op een gegeven moment definitief uit het zicht verdwijnt.

De waterval van Clars, een lust voor het oog

Ach, de waterval van Clars … Een prachtig stukje natuur dat nog weinig bekend is bij het grote publiek. Het bijzondere van deze 40 meter hoge waterval is dat je erachter langs kunt lopen omdat het water recht naar beneden klettert en niet langs de schuine rotswand stroomt. De waterval is gemakkelijk te bereiken vanaf het dorpje Escragnolles en het is een heerlijke plek voor een picknick tussen het groen.

Castellane, terug naar de middeleeuwen

Al vanaf mijn tienerjaren ben ik gefascineerd door dit middeleeuwse dorpje dat op maar liefst 724 meter hoogte ligt. De robuuste, deels middeleeuwse en deels mediterrane architectuur weerspiegelt het karakter van de Route Napoléon die de zee met de bergen verbindt. Boven het dorp bevindt zich een reusachtig, 184 meter hoog rotsblok met een kapel, dat het symbool van Castellane is geworden: Le Roc. Het lijkt me een superromantische plek om te trouwen, want het uitzicht is spectaculair. Castellane is de plaats waar de Route Napoléon de rivier de Verdon oversteekt. Stroomopwaarts ga je naar de bergmeren van de Verdon en stroomafwaarts naar de beroemde Gorges du Verdon. Deze diep ingebedde rivierkloof is de grootste van Frankrijk en een paradijs voor natuurliefhebbers, sportklimmers, wandelaars en fotografen natuurlijk. Ik ben er dan ook niet weg te slaan!

Het Lac de Castillon, een heerlijke plek om even uit te rusten

De Vallée du Verdon bestaat uit een opeenvolging van meren. Het Lac de Castillon, vlak bij Castellane, is na het Lac de Sainte-Croix het grootste meer. De omgeving is er heel anders dan rond de andere meren in de streek, want het ligt tussen de meren van de Provence en die van de bergen. Ik ben altijd weer onder de indruk van de prachtige kleur van het water. Op de bodem ligt het voormalige dorpje Castillon, dat in 1948 onder water verdween toen de stuwdam werd opengezet.

Sisteron, in de beschutting van de Rocher de la Baume

De middeleeuwse stad Sisteron ligt tussen de Provence en de Alpen en wie de Route Napoléon volgt, mag het beslist niet overslaan. De inwoners zijn trots op de geschiedenis van hun stad en houden deze in ere. Sisteron strekt zich uit aan de voet van de Rocher de la Baume. Als je naar deze indrukwekkende rots kijkt, lijkt de bovenkant wel met een zwaard doorkliefd: dat is de toegangspoort naar het zuiden. En dat maakt Sisteron tot een heel bijzondere plek.

De Provence op de kaart