Bijzondere wandelingen in Bretagne met Thibault Poriel

Van Plogoff tot Tréboul val je van de ene verbazing in de andere. De kustlijn is hier bijzonder grillig, waardoor je tijdens de wandeling overal mooie uitkijkpunten hebt. Misschien is dit stuk wel het meest representatief voor Bretagne. Als ik erheen ga om te fotograferen, eindig ik mijn tocht graag op de landtong van Le Van of zittend op de punt van een klif bij de baai van Les Trépassés om naar de surfers te kijken. Het enige wat je hoeft te doen is wachten tot de zonsondergang op onnavolgbare wijze een geweldige dag besluit.

Het landschap van dit Bretonse schiereiland verveelt me nooit. Crozon is het meest ongerepte paradijs van Bretagne, met uitgestrekte vlakten en een ongelooflijk gevarieerde natuur die ik op mijn wandelingen met veel plezier ontdek en herontdek. Ik volg de paden, maar wijk er ook regelmatig van af, vooral om de onderzeese grotten te verkennen die bij eb bereikbaar zijn. Een voorrecht dat ik mezelf gun en dat me telkens weer een flinke adrenalinestoot geeft. Mijn favoriete stuk op dit langeafstandspad ligt tussen het strand van Le Veryac’h en dat van Kerloc’h. Vanaf de toppen van de steile kliffen ontvouwt zich een grandioos uitzicht op de landtong van Pen-Hir. Je vindt er de mooiste panorama’s van Bretagne met een onvoorstelbaar kleurenpalet. Aan het eind van de dag zet de zon de rotsen in een oranjerode gloed, terwijl de blauwgroene golven over de ongerepte stranden rollen.

Deze Bretonse ‘bergen’ zijn bij lange niet de hoogste van Frankrijk, maar voor mij zijn het toppers vanwege de charme die ze in alle seizoenen uitstralen. Het mooiste zijn de rotsen die opeens uit grote vlakten oprijzen rondom het Lac de Brennilis. De beste tijd om naar dit meer te gaan is in de herfst of winter, als het weer van het ene op het andere moment volledig kan omslaan en er opeens een indrukwekkend wolkendek verschijnt. Zowel bij het krieken van de dag als bij het vallen van de nacht hangt er vaak een nevelsluier waardoor de omgeving nog geheimzinniger wordt.

Als je bij Kaap Fréhel begint, krijg je meteen het gevoel dat je op reis gaat. Het landschap ziet er echt anders uit met die grote oranjerode rotsen. Of je nu op de top of aan de voet van de kliffen staat, overal is de natuur even indrukwekkend. Als de zee zich terugtrekt worden her en der grotten zichtbaar waar je naartoe kunt lopen. De fauna is er bijzonder rijk, met tal van vogelsoorten die op Kaap Fréhel hun broedplaats hebben. Ik had het geluk er een stuk of vijftig zeekoeten bij elkaar op een rots te zien, wat in Bretagne vrij zeldzaam is. Wie van bijzondere plekken houdt, moet nog iets verder doorlopen naar Fort la Latte, dat vergroeid lijkt te zijn met de rots.

Ik heb me laten verrassen door de schoonheid van de kust bij Saint-Cast-le-Guildo, die ik pas laat heb ontdekt. Ik stond versteld van het weelderige groen tussen de Pointe du Bay en de Pointe de Tiqueras, waar je vanaf de wandelpaden de kleur van het water kan bewonderen. De Pointe du Châtelet biedt een schitterend uitzicht op de baai van la Fresnaye. Ik zal de eerste keer dat ik hier kwam nooit vergeten. De zonsondergang was ronduit spectaculair, met alle kleurnuances die je maar kunt bedenken. Ik was zo gefascineerd door het schouwspel dat ik er ben gebleven totdat het donker werd. Dit bewijst wel dat er nog altijd plekken zijn die het grote publiek nauwelijks kent en die beslist niet onderdoen voor de populaire hotspots.

Omdat ik meer van de natuur houd dan van de stad, besloot ik pas na veel aarzelingen een bezoek aan Dinard te brengen. Maar ik was helemaal weg van de kilometerslange wandelroute om de stad. Dit is puur genieten, zowel in de zomer als je op het strand van je keuze een verfrissende duik in zee kunt nemen, als in de winter wanneer je de woeste golven van heel dichtbij kunt aanschouwen. De talrijke villa’s hoog boven de kust passen perfect in de omgeving. Sindsdien kom ik altijd met veel genoegen in Dinard.