Mijn eerste keer in een naturistenkamp

Frankrijk, dé topbestemming voor naturisme, trekt elk jaar meer dan 2,6 miljoen aanhangers. De dertigjarige Marion woont in Parijs en vertelt ons over haar eerste vakantie in het oudste naturistenkamp van Europa.

“Het was in Landes, aan de Atlantische Oceaan, in het puntje van de Médoc. Het domein van Montalivet (Externe link) is de ideale plek om opnieuw voeling te krijgen met de natuur. Op de fiets springen, de zilte lucht opsnuiven en naakt rondfietsen in een zeedennenbos van 200 ha, dat is een uniek gevoel. Als ik terugga, is dat vooral voor de ongerepte natuur en het authentieke karakter van deze plek.”

France.fr/nl: Wat is volgens u het verschil tussen naturisme en nudisme?

Marion: Naturisme is een volwaardige levensbeschouwing. Het betekent dichter bij de natuur staan. Zoals een ecosysteem, als het ware. Naturisten tonen respect, voelen zich verantwoordelijkheid voor het milieu en ze willen zich ten dienste stellen van de gemeenschap. Nudisme houdt dan weer meer verband met het plezier van naakt te zijn. In het algemeen is deze praktijk gebaseerd op de cultus van het mooie en gespierde lichaam.

France.fr/nl: Waarom besloot je op naturistenvakantie te gaan?

Marion: Om eerlijk te zijn, was mijn eerste keer een “ongelukje”. Dat is intussen al 8 jaar geleden. Ik was 22 en mijn beste vriendin, die sinds haar vroege jeugd al een overtuigde naturiste is, had me uitgenodigd op haar vakantiewoning in Montalivet (Externe link) . Ik was eigenlijk niet van plan haar uitnodiging aan te nemen en wist zo goed als niets over naturisme. Het was dan ook vooral uit nieuwsgierigheid (en in een opwelling) dat ik besloot om toch te gaan.

“Ik ben stap voor stap gewend geraakt:

zo heeft het bijvoorbeeld enkele jaren geduurd voor ik naakt inkopen ging doen.”

France.fr/nl: Hoe voelt dat, die eerste keer naakt zijn?

Marion: Sociologisch gezien was dat in het begin niet gemakkelijk. Ik herinner me nog dat ik toch wel gegeneerd was toen de buren de eerste keer langskwamen om hallo te zeggen, helemaal naakt. Maar eigenlijk gebeurt dat allemaal stap voor stap. Je wordt geen vakantienaturist van vandaag op morgen, je moet eerst leren om je op je gemak te voelen met jezelf en vooral met de anderen. Zo heeft het bijvoorbeeld enkele jaren geduurd voor ik naakt inkopen ging doen. En dan kom je al snel tot het besef dat je verhouding met anderen eigenlijk niet verandert. Je voelt je deel van een geheel, zo naakt in een naturistenkamp.

France.fr/nl: Ik neem aan dat er speciale regels gelden in een naturistenkamp, hoe werkt dat?

Marion: “Bubbel”, is het eerste woord dat bij me opkomt. Het kamp is altijd afgesloten en beveiligd zodat niemand van buitenaf binnen kan kijken. Er staan zowat overal camera’s: het is heel goed omkaderd. Vooral om voyeurs buiten te houden en een gemoedelijke sfeer te behouden.

France.fr/nl: Kijkt u na zo’n ervaring anders aan tegen kleding of niet?

Marion: Ja, helemaal. Ik ben heel snel gaan inzien dat kleding op zich voor heel veel complexen kan zorgen, in de manier waarop het onze vormen al dan niet doet uitkomen ... Toen ik terugkwam van vakantie en me opnieuw aankleedde, besefte ik dat wij ons kleden volgens vooraf vastgelegde maatschappelijke regels. Aan naturisme doen, is eigenlijk ook tonen: kijk, het perfecte lichaam bestaat niet. En dat vind ik een geweldig idee.

France.fr/nl: Wat zijn de voor- en nadelen van naturisme?

Marion: Wat de voordelen betreft, zou ik zeggen dat je in een bubbel zit waar je echt opnieuw tot jezelf kan komen in een prachtige omgeving, te midden van de natuur. Aan naturisme doen, heeft volgens mij zowel een persoonlijk als een gemeenschappelijk element. Persoonlijk ervaar je dit als een zelfbeschouwing en een aanvaarding van je eigen lichaam, terwijl het gemeenschappelijke element tot uiting komt in de idee van samen naakt zijn. We hebben allemaal een ander lichaam, maar uiteindelijk zitten we allemaal in hetzelfde schuitje. En dat gaat nog een stap verder, want de maatschappelijke scheidingsmuren vallen ook weg. Eens je naakt bent, zijn er geen verschillen meer. Naturisme is als een neutraal uniform aantrekken: “En nu, wie ben je nu?” »

Maar deze bubbel kan, denk ik, ook het tegenovergestelde effect hebben. Het gemeenschappelijke aspect kan een struikelblok zijn. Net als in een dorp, kent iedereen hier iedereen en iedereen weet wat iedereen doet. Het gebrek aan privacy en vrijheid kan afremmend werken. Ik kan dan ook heel goed begrijpen dat sommige vakantiegangers zich daar niet in kunnen vinden.

France.fr/nl: Hoe kijkt u, meer in het algemeen, tegen deze manier van leven aan?

Marion: Steeds meer vakantiegangers vragen om wifi, tv-zenders, hun computer ... Ik vind dat we zo een beetje afstappen van de principes van het naturisme zelf. In de jaren 70 was dit kamp nog klein en er was niet altijd elektriciteit, zo kon je echt terug in contact komen met de natuur. Nu is de gemeenschap steeds meer verdeeld over onderwerpen die onlosmakelijk verbonden zijn met onze consumptiemaatschappij. Dit is mijn persoonlijke opvatting: samen een ervaring delen, elkaar helpen als buren, samen leven, andere mensen ontmoeten en, indien mogelijk, lokale producten eten om respect te tonen voor de kleine producenten en de natuur.

France.fr/nl: Onder ons, wat doet u elk jaar terugkomen?

Marion: Het feit dat ik ‘s ochtends niet voor mijn kleerkast moet staan en kan vertrekken met een kleine koffer onder mijn arm. De omgeving ook: naakt op de fiets springen en door een dennenbos fietsen, te midden van de ongerepte natuur, dat is een gevoel dat je nergens anders vindt.

France.fr: een woord of zin om eventuele nieuwelingen over de streep te trekken?

Marion: Ongetwijfeld: de zelfaanvaarding en het gevoel om opnieuw helemaal één te worden met de natuur. Deze twee elementen maken van naturisme een bijzondere en bevrijdende ervaring!

Niet te missen

Lees ook:

Naturisme in Zuid-Frankrijk: twee Belgische bloggers geven tips
Naturisme in Nouvelle-Aquitaine, een moderne levenswijze

Montalivet