Met je neus in de toppen van de Alpen en de Mercantour

Roger Frison-Roche, Premier de Cordée (1942)

Als je opgroeit in Chamonix, aan de voet van de Mont Blanc, moet je dapper zijn om berggids te worden. Jean Servettaz is er een van en zijn zoon Pierre ambieert dezelfde carrière. We bevinden ons midden in de jaren vijftig en volgen hen op de Brévent, de Drus of zelfs op de Aiguille Verte, op enkele van de gevaarlijkste bergwanden, duizelingwekkende hellingen en alle paden die het mythische bergmassief van de Mont Blanc vormen. De schrijver kent de decors uit het hoofd, hij beklimt alle toppen al sinds hij 17 jaar was. Een onmisbare roman voor al wie van de bergen houdt en een herinnering aan een tijd waarin de uitrusting primitief was en de wil sterk.

Sylvain Tesson, sur les chemins noirs (2016)

Schrijver-reiziger, avonturier, alpinist-acrobaat … Sylvain Tesson laat zich niet beschrijven in een paar woorden. Na al zijn boeken over zijn avonturen als verslaggever (‘La Marche dans le ciel : 5 000 km à pied à travers l'Himalaya’; ‘La Chevauchée des Steppes, 3 000 km à cheval à travers l’Asie centrale’ …), schrijft Sylvain Tesson in 2016 zijn meest persoonlijke roman : ‘Sur les chemins noirs’ (in het Nederlands vertaald onder de titel ‘Ongebaande paden’). Na een ernstig ongeval (hij viel van een dak van 10 meter hoogte) moet de schrijver opnieuw leren leven, wandelen en wennen aan zijn lichaam. Hij besluit Frankrijk te voet te doorkruisen, alleen, van de Mercantour tot de kust van Cotentin. Terwijl hij de Cevennen doorkruist, het Centraal Massief en Touraine op weg naar Normandië, neemt Sylvain Tesson ons mee langs de meanders van het landelijke Frankrijk en zijn eigen weg richting genezing. Een boek vol emotie.