Brusselaar Guillaume Woelfle zal lijnrechter zijn op Roland Garros (22 mei tot 11 juni). Een primeur voor deze jonge 24-jarige journalist en voormalige inwoner van Frankrijk. Een interview.
Wat betekent dit grandslamtoernooi voor u ?
Ik ben scheidsrechter en lijnrechter, maar ik ben eerst en vooral een tennisliefhebber. Ik ben beginnen tennissen op 7 of 8-jarige leeftijd. Toen was voor mij Roland Garros al het mooiste en grootste toernooi. Zowel in België als in Frankrijk spelen we vaak op gravel. Samen met mijn vrienden beeldde ik me in dat we op Roland Garros aan het spelen waren. Het is daarnaast ook het meest uitgezonden tennistoernooi op TV in België. Ik ben trots dat ik dit jaar alles van binnenuit kan beleven en de verantwoordelijkheid krijg.
Sinds wanneer werkt u als scheidsrechter? Hoe bent u aan deze carrière begonnen?
Ik ben al sinds mijn 13e scheidsrechter. Toen woonde ik in Frankrijk, in Blois, en mijn club organiseerde een opleiding. Alle kinderen van mijn leeftijd moesten hier min of meer verplicht aan deelnemen, maar ik vond het al snel bijzonder leuk. Of ik nu stoelscheidsrechter of lijnrechter ben en wat het spelersniveau ook is, het is altijd opwindend om de verantwoordelijkheid te hebben om mogelijk belangrijke beslissingen te nemen. Dat is tot nu toe altijd mijn drijfveer geweest.
Op welk niveau leidt u meestal de wedstrijden ?
Op 10 jaar tijd ben ik opgeklommen van de allerlaagste categoriën bij de lokale toernooien naar het professionele tennis. Ik ben geen stoelscheidsrechter bij wedstrijden met spelers die hoger staan dan de 150e plaats op de wereldranglijst, maar als ze lager staan, mag ik dat wel. Als lijnrechter heb ik al op enkele ongelooflijke evenementen aanwezig mogen zijn, zoals de finale van de Davis Cup, Wimbledon en de Masters in Rome en Monte-Carlo. Het blijft wel alleen maar een hobby, een passie. Ik plan geen loopbaan als scheidsrechter.
Roland Garros wordt dus een primeur voor u. Wat heeft u allemaal moeten doen om in Parijs te mogen staan?
Het belangrijkste is om op lokaal niveau een goede stoelscheidsrechter te zijn en om op internationaal niveau veel te werken als lijnrechter. Je moet met andere woorden eerst genoeg ervaring opdoen en een goed niveau hebben. Zodra je denkt dat je er klaar voor bent, solliciteer je en de selectie gebeurt vervolgens op basis van ervaring. Sommigen worden gekozen na amper 3 of 4 jaar scheidsrechter te zijn. Ik heb er 11 jaar voor nodig gehad.
Wat is tot nu toe uw beste herinnering aan Roland Garros, als kijker of als scheidsrechter ?
Mijn mooiste herinneringen aan Roland Garros zijn de oneindig lange matchen van 5 sets tussen twee minder bekende spelers op een van de kleinere tenniscourts. De tribunes zijn er snel volzet en dat zorgt altijd voor een bijzondere sfeer, hevig en gezellig tegelijkertijd. Je voelt de spanning van een wedstrijd ook meer op kleine tribunes en wanneer je dichtbij zit. Elk jaar worden er maar 5 van zulke matchen gespeeld. Je moet dus wat geluk hebben, maar dat zijn voor mij zonder enige twijfel de mooiste momenten van het toernooi.
Waarom moet volgens u iedereen minstens een keer in zijn leven naar Roland Garros gaan ?
Omdat het een prachtig toernooi is dat indruk maakt op iedere sportfan, zelfs op de echte kenners ! Als je enkele dagen Parijs plant, is het zeker de moeite om één dag naar Roland Garros te gaan. Ik ben trouwens ook van plan om mijn tijd op Roland Garros te gebruiken om de charme van Parijs te gaan ontdekken.
U heeft 4 jaar in Blois in Loir-et-Cher gewoond. Mist u Frankrijk?
Ja, ik mis Frankrijk enorm. Ik woonde in een hele mooie streek, in de Loirevallei, tijdens de meest zorgeloze jaren van mijn jeugd, tussen 11 en 15 jaar. Ik heb alleen maar goede herinneringen aan mijn tijd in Blois. Helaas ben ik maar twee keer teruggegaan sinds ik Frankrijk heb verlaten. En een keer daarvan was ik er zelfs als internationale scheidsrechter. Frankrijk is mijn tweede thuis en voor mij ook het mooiste land ter wereld. Er is zoveel diversiteit, je kan er sporten of relaxen, genieten van de cultuur of van de gastronomie, gaan skiën of naar het strand gaan... Ik heb er nog steeds veel vrienden.
Hoeveel wedstrijden ga je dit jaar als lijnrechter meemaken?
Moeilijk te zeggen. Ik weet alleen dat ik werk tot het midden van de laatste week van het toernooi. Als lijnrechter ben ik ongeveer een uur voor de start van de wedstrijden aanwezig. Dan krijg ik te horen waar ik moet werken. We werken meestal op 1 à 2 tennisbanen per dag en het zijn er elke dag andere. Twee ploegen lijnrechters lossen elkaar elke 45 minuten af, want een lijnrechter moet enorm geconcentreerd zijn. Een dag kan soms wel 8 of 9 uur duren met verschillende wedstrijden na elkaar! Rusten is dus zeer belangrijk. En ik hoop uiteraard ook dat ik de kans krijg om op een grote tenniscourt te werken tijdens die twee weken.