Deze zomer was het zover: ik ging voor de eerste keer paragliden. Spannend! Met een parapente opstijgen in Les 2 Alpes, door de lucht zweven en het berglandschap bewonderen... Een onvergetelijke ervaring!
Al zolang ik me kan herinneren, was ‘ooit eens paragliden (Externe link) ’ mijn grote droom. Hoog boven de grond vrij rondzweven, de wind door mijn haren voelen waaien, de omgeving bewonderen... Het was een ervaring die ik zeker een keertje wilde beleven!
Je kan je dan ook wel inbeelden hoe blij ik was, toen ik hoorde dat ik mocht gaan paragliden. En ik was nog blijer toen ik ontdekte dat ik een parapentevlucht zou maken in de prachtige omgeving van Les 2 Alpes (Externe link) , in het Massif des Ecrins.
De belangrijke dag is eindelijk aangebroken. Het weer is vandaag erg wisselvallig en ik krijg een angstig voorgevoel. Ga ik wel kunnen paragliden vandaag? Onderweg zien we plots een parapente (Externe link) aan de horizon verschijnen. Opluchting alom: de school is open! We naderen de startzone, een enorm groene vlakte met rondom allemaal bergen. In de verte zien we l’Oeil de la Muzelle. Vanop de vlakte is het uitzicht al adembenemend, ik kan me niet indenken hoe prachtig het vanuit de lucht dan wel niet zal zijn.
Ik moet niet te lang wachten, want ik mag als eerste starten. Ik doe mijn uitrusting aan en de monitor geeft me de laatste instructies. Mijn hartslag gaat de hoogte in. Ik had op voorhand allerlei beangstigende verhalen gehoord dat je aan de rand van een afgrond moest lopen en ik wist niet of ik daar wel klaar voor was. Nota voor mezelf: nooit praatjes van anderen geloven!
Geen looptocht langs de afgrond op het programma, maar wel een hevige windstoot die me naar achteren de lucht intrekt. In minder dan 5 seconden hang ik in de lucht en zit ik comfortabel in mijn tijdelijke zetel.
“Een kwartiertje lang zweven we op het ritme van de wind. Het gevoel van vrijheid is onbeschrijflijk!”
Vreemd genoeg is het een heel rustgevende ervaring. Ik verwachtte veel turbulentie, maar dat is helemaal niet het geval. De omstandigheden zijn ideaal om het prachtige landschap onder mijn bengelende voeten te bewonderen. Ik ziet het charmante dorpje Venosc (Externe link) , met rondom het indrukwekkende massif des Ecrins.
Een kwartiertje lang zweven we op het ritme van de wind. Het gevoel van vrijheid is onbeschrijflijk! Maar aan alle mooie liedjes komt een einde. “Hou je benen parallel met de grond, je mag pas gaan rechtstaan op het allerlaatste moment,” zegt mijn monitor. Ik doe wat hij vraagt en we landen zonder problemen.
Terug op het vasteland heb ik zin om het nog eens te doen. Dit was misschien wel de eerste vlucht van vele...